Στην ΑΡΧΗ το ΦΩΣ και η ώρα η πρώτη που τα χείλη ακόμα στον πηλό δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου…

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το ΦΩΣ και η πρώτη χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου…

Ήταν ο ήλιος με τον άξονά του μέσα μου πολυάχτιδος όλος που καλούσε…

Το ενδόμυχο ΦΩΣ που ασπρογαλιάζει κατ’ εικόνα και ομοίωση του απείρου. (Οδ. Ελύτης)

 

Η εσωτερική Λάμψη μας καλεί ολοταχώς στην τελείωση.

Βρίσκει διεξόδους στα αδιέξοδα, δίνει αγωνιστικότητα στην απελπισία, χαρίζει πληρότητα, το σκίρτημα ψυχής, την αρχική δόνηση που μας φωτίζει το νου… την έμπνευση.

 Μας αποκαλύπτει το κάλλος που είναι η αισθητική δύναμη της Αλήθειας (Πλάτωνας)

 

Κάνει ν’ αρχίζει να πάλλεται η καρδιά μας η πέτρινη και να δίνει ξανά σημεία ζωής, ζωής άλλης, ζωής αληθινής. Η ζωή μας είναι ένα παιχνίδι, ένα παιχνίδι στο ΦΩΣ.